Woensdag 26 februari 2014
Seniorentijd was onlangs op bezoek bij Annet Nijhof-Fokkinga, die voor het verrichten van haar dagelijkse activiteiten kan vertrouwen op de steun van een hulphond. Annet heeft een spierziekte die haar aan een rolstoel kluistert. Eenvoudige handelingen zoals het oprapen van dingen die op de grond liggen, lichtknoppen bedienen, de post ophalen; kortom, alles wat een gezond mens nauwelijks energie kost, vergt van Annet zorgvuldig uitgestippelde – en vooral tijdrovende! – strategieën.Om het leven voor mensen met Annet’s symptomen te vergemakkelijken houden diverse instanties zich intensief bezig met het opleiden van onder andere ADL hulphonden. ADL staat voor Activiteiten Dagelijkse Levensbehoeften, en het spreekt voor zich wat daarmee bedoeld wordt: deze huisdieren nemen een groot deel van de kleine huishoudelijke taken op zich. De hulphond onderscheidt zich van de blindengeleidehond omdat hij hoofdzakelijk binnenshuis werk verricht.
Bolt, Annet’s Golden Retriever, werd getraind aan het Martin Gaus instituut. Annet heeft bewust gekozen voor een hond van deze kleinere instelling omdat zij zich volledig kon vinden in de opleidingsmethode ontwikkeld door Martin Gaus. Deze werkt met een uitgekiend beloningssysteem en laat straf voor eventueel slecht uitgevoerde taken achterwege.
Annet wees erop dat honden als Bolt niet zomaar uit een willekeurig nest geplukt worden. Bolt werd geselecteerd op zijn stamboom; hij behoort tot de jachthond Retrievers. Dat betekent dat het luisteren naar commando’s die betrekking hebben op apporteren, en die verder gaan dan de basis (“af!”, “lig!” etc.) ze al in de genen zit. Zo’n Retriever kan van nature meer dan een willekeurige hond. Daarbij komt dat een gemiddelde jachthond graag werkt; Annet legde uit dat Bolt het helemaal niet fijn vindt om eens een dagje vrij te hebben. Hij wil beslist bezig blijven, maar verlangt daarvoor ook een beloning. Dit is voor honden opgeleid door het Gaus instituut heel belangrijk. Als ze niet regelmatig beloond worden, voelen ze zich niet gewaardeerd en kwijnen weg.
De opleiding van Bolt hield niet op toen Annet hem kreeg. Een hulphond kan weliswaar veel, maar moet wennen aan de omstandigheden bij zijn baasje thuis. Per slot van rekening is het ene huis het andere niet. Annet ging dus gedurende enige tijd een paar keer per week met Bolt naar een training die specifiek werd afgestemd op haar huiselijke situatie.
Als alles goed gaat, resulteert de langdurige training uiteindelijk in een voortreffelijke samenwerking gebaseerd op wederzijds vertrouwen en aanhankelijkheid. En zo ging het Annet en Bolt. Die twee zijn gek met elkaar.
Luistert u zaterdagochtend naar de herhaling van het interview met Annet, op AAFM, Seniorentijd, van 09.00 tot 20.00 uur.
Interview met Annet Nijhof over hulphond Bolt
