Maandag 11 april 2022
De impact van leven in armoede was de rode draad in het gesprek tussen Mirjam Pool en Adriaan van Dis. Dat gesprek werd geleid door Theo Hakkert en vond plaats in café restaurant Feijn van de bibliotheek.De tekst gaat verder onder de reportages
Compleet interview met Adriaan van Dis
Zo'n honderd belangstellenden waren naar de bieb gekomen om het gesprek bij te wonen. De directe reden waarom Adriaan van Dis naar Almelo was afgereisd, was het feit dat hij het boek 'Alle dagen schuld' had toegeschreven aan iemand anders de echte schrijfster Mirjam Pool. Als goedmakertje beloofde hij om naar Almelo te komen en excuses aan te bieden.
Door corona was de komst meerdere keren uitgesteld maar 10 april was Adriaan van Dis toch echt in Almelo dit keer tijdens de Boekenweek. Daarbij liet hij weten dat hij op 10 december 2010 ook al eens in Almelo was geweest.
In haar boek 'Alle dagen schuld' dat verscheen in 2007, ging Mirjam Pool vooral in op de armoede die van de ene generatie over gaat in de volgende. Een triest gegeven. Adriaan van Dis had haar boek inmiddels twee keer gelezen en gaf aan dat Mirjam Pool haar non fictie boek op voortreffelijke wijze had geschreven.
Adriaan van Dis schreef in 2007, 'de Wandelaar'. Daarin beschrijft hij de onderkant in de samenleving in Parijs. 'Belangrijk is niet alleen materieel welbevinden, maar vooral ook mentaal. Een wereld waarin iedereen het gevoel heeft dat hij of zij er toe doet', laten zowel Pool als van Dis weten.
Mirjam Pool hoopt dat na de zomervakantie haar nieuwe boek 'Leefgeld' verschijnt. Een boek waarin ze een andere categorie mensen aan het woord laat die in armoede leven, onder andere door ziekte.
Na afloop maakte het publiek er gretig gebruik van om vragen te stellen aan Mirjam Pool en Adriaan van Dis. Armoede kun je niet helemaal oplossen, meer mensen het gevoel geven dat ze er echt toe doen wel', geeft Mirjam Pool aan',
Na afloop van de ontmoeting tussen Pool en van Dis was er volop de gelegenheid om een boek van een van beiden te kopen. Beide schrijvers gingen er eens goed voor zitten om hun boeken te signeren.
