Vrijdag 28 augustus 2020
Tien uitzendingen naar oorlogsgebieden maakten dat Albert Zomer vele boeiende verhalen kan vertellen over wat het betekent om dergelijke missies mee te maken, maar ook over het land en zijn gewoontes weet hij veel door te geven. Onlangs gaf hij een lezing voor de Ouderen Vereniging Almelo (OVA) in het Huis van Katoen & Nu.Tekst gaat verder onder de foto
Biografie
Albert Zomer is 62 jaar en een geboren Almeloër, zijn beide ouders waren doof. Maar dat heeft hem nooit belet veel te praten. Hij komt uit een christelijk milieu. In 1980 werd hij voor het eerst uitgezonden om op missie te gaan naar Libanon. Naast vele mooie belevenissen vonden ook veel dramatische gebeurtenissen plaats. Hij praat liever niet over hele directe dilemma’s zoals rechtstreeks met een pistool tegenover iemand staan, maar wel over vele andere zaken.
Vrijheid moet nagestreefd worden
Waarom het zo belangrijk is dat er delegaties Nederlanders naar allerlei gebieden over de hele wereld worden uitgezonden? Dat hoeft niet alleen om oorlogen te gaan. Vaak krijgt hij de vraag: ‘Wat moeten die jongens daar?’ Het antwoord van Albert is dan: ‘De Canadezen, Polen, Amerikanen en anderen hebben ons ook bevrijd waardoor wij nu al 75 jaar in vrijheid kunnen leven', aldus Albert.
De veteranen maken veel mee ver van huis. Ze zijn tijdens een missie heel erg op elkaar aangewezen en leren op die manier rekening met elkaar te houden. Spanning, intimidatie en angst horen erbij en houdt mensen ook alert.
Veteranen maken veel mee op missie
Albert en zijn manschappen maakten het regelmatig mee dat iemand ernstig ziek werd of overleed, niet alleen door oorlogsgeweld, ook bijvoorbeeld door verkeerd omgaan met stroomvoorzieningen of verkeerd voedsel. Zelf kreeg Albert Q koorts, werd erg ziek, knapte toch goed weer op maar werd zes jaar uitgesloten van uitzending.
Laila
Het meisje Laila dat ze op een vuilnisbelt vonden, maakte een onuitwisbare indruk op Albert. Ze was besmet met polio en werd zowel figuurlijk als letterlijk verstoten. Het meisje wist zich staande te houden, kreeg een elektrische rolstoel en neemt nu weer deel aan de maatschappij. Vier jaar geleden, op zijn 57e, ging Albert uit dienst en kreeg pensioen. Hij vindt het nog steeds van groot belang dat de mensen de meerwaarde van missies horen en vertelt er op vele plaatsen graag over.
